Sakin bir gölün kenarında. evet söylemiştin, en sakin olduğum o anda, "gözlerin çürüyecek. ne anlamı var?" ama her zamanki bilmiş tavırlarımla kendimden ne kadar emin olduğumdan bahsettim. boşa çabalıyordun. şimdi, yavaş yavaş farkediyorum. farkındalıktan hiç bu kadar tiksinmemiştim üstelik. halbuki herşeyi biliyoruz. sen söylemiştin, hiçbirşeyin gizlenmediğini. "bakıyor ve görüyoruz ama farkında değiliz."

- daha ne kadar kopmamız gerek gerçeklikten?

- aslında olmadığını anlayana kadar. tam anlamıyla anlayana kadar. bir gerçek yok. sözlerinden, hala bir gerçekliğin var olduğunu, en azından ondan koptuğumuzu düşündüğünü anlıyorum. halbuki eğer şuan kopuyorsak bu gerçeklikten değil, kendimizden bir kopuştur. biz şuan kopuyorsak, aklımızdan kopuyoruz. tekrar söylüyorum, gözlerin çürüyecek, bu güzelliğinin hiçbir anlamı yok. zamanla bitecek. lanetin, kendi çöküşüne şahit olmak. çaresizce ölüme yaklaşmak.

- evet. şimdi daha iyi anlıyorum. ama ne yapmalı? yardım et.

- düşün. gerçek aslında "yok". biz sadece onu kurgularız. sadece, ne kadar yaklaştığımızı tahmin etmek için. neye yalaşıyoruz, onu sonra açıklarım. ama şimdi lütfen düşün.