müzik başlıyor ve ben uyanmak için kapatıyorum gözlerimi.
usulca mırıldanıyorum. "onlar nereye baktığını biliyorlar ben ne gördüğünü biliyorum."

ağır bir melodi, hiçbir kelime kullanmadan konuşuyor.

kendini görmüyorsun. ne içinde zamanın, ne dışında hayatın. tek parça, altın gibi parlarken önünde vadedilen. vücutlarını görmüyorsun, kaybolmuş insanların. günün tam ortasında çıplak yalnız, karanlığı görüyorsun. önemsiz bütün renkler. ama sen ısrarla grileştiriyorsun bulutlarını.
görmediğini görüyorsun. ne kadar uğraşsanda ulaşamadığını. birşeylerin gizlendiğini. sözü dolanştırmadan anlatamadığını, misal.

başka birini yaşadığını görüyorsun. sesler gitgide azalıyor. bilinçli bir sağırlık başlıyor. bize uyanık kalmamız gerektiğini söyleyen seslerin hepsi anlamsızlaşıyor.
ışıkları kapatmışsın.
karanlığa bakıyor, kendini görüyorsun.

parça bitiyor ve gilmour sahneyi terk ediyor.

biraz daha ışık.
tek istediğim biraz daha ışık.
sadece bir parça aydınlanması şu gökyüzünün ve içimin.
kendi paslı demirden parmaklıklarıma dokunarak yürümekten sıkıldım. düşmekten sıkıldım. her adımımda, içimdeki başka bir pastel kırmızısı çatıdan, düşmekten sıkıldım. hep bir sonraya düşüyor olmaktan. oysa hiçbirisi daha aşşağıda değil diğerinden. hepsi aynı yerde. ve ben sıkıldım, sadece.
beynimin kimbilir hangi unutulmuş kıvrımındaki, kayıp karanlık koridorların, hiçbir yere açılmayan ama inadına kilitli kapılarından sıkıldım. halbuki hiçbir odası farklı değil aklımın. hepsi aynı yerde, hepsi aynı duvarlar içinde.
metruk ve köhne yüzlerin maskelediği, çoktan çürümüş vücutlarıyla odamı dolduran insanların arasında, ben sadece, aynı durakta, hemde içimden geçen rüzgarla, hala her bir ay parçasının refakatçisiyim. tek beklentim, yine aynı özgürlükleriyle, herhangi bir renkteki bulutlarından çıkıp, aynı uzun gri yolu geçsinler ve olanca hırslarıyla ve ay parçası gümüşi ışıklarıyla saldırsınlar her parçama.
çünkü çocuk, hatırlayamadığım kadar uzun bir zamandır, ne bir umuda yetecek toprak, ne de filizlenecek bir tohum var bende.
istediğim bir parça daha ışık, sadece.